Kolor tekstu(czerwony)

zmiana wielkości

krój czcionki(kursywa)

Pogrubienie czcionki

Tekst podkreślony i przekreślony

Indeks górny

Indeks dolny




HTML- (HyperText Markup Language) jest językiem używanym do tworzenia stron internetowych.

Jest to także język znaczników, czyli oprócz głównego tekstu dokument zawiera w sobie informację opisujące go.

Te dodatkowe informacje wplotywane są za pomocą znaczników, onegdaj wykorzystywanych w przemyśle wydawniczym.

Dzięki językowi HTML możemy dodawać do tekstu akapity, hiperłącza, nagłówki, pliki graficzne czy multimedialne czy formularze.

HTML określa także jak dokument będzie wyglądał w przeglądarce internetowej. Język ten używa znaczników występujących w parach.

Dzięki nim w dokumencie wpleść również można język skryptowy, służacy do kontrolowania aplikacji.



XHTML (ang. Extensible HyperText Markup Language, rozszerzalny język znaczników hipertekstowych) – język służący do tworzenia stron WWW ogólnego przeznaczenia.

Specyfikacje XHTML przygotowuje organizacja W3C.

XHTML/1.0 nie jest następcą HTML, a jedynie przedstawieniem HTML 4.01 w postaci XML.

XHTML/2.0 miał być następcą HTML, niekompatybilnym wstecz, ale ze względu na niekompatybilność Internet Explorera, a co za tym idzie niechęć użytkowników, W3C zadecydowało o kontynuowaniu linii XHTML/1.0 i HTML 4 jako XHTML 1.1 i HTML 5.



XML (ang. Extensible Markup Language, w wolnym tłumaczeniu Rozszerzalny Język Znaczników) – uniwersalny język formalny przeznaczony do reprezentowania różnych danych w strukturalizowany sposób.

XML jest niezależny od platformy, co umożliwia łatwą wymianę dokumentów pomiędzy heterogenicznymi (różnymi) systemami i znacząco przyczyniło się do popularności tego języka w dobie Internetu.

XML jest standardem rekomendowanym oraz specyfikowanym przez organizację W3C.



Kaskadowe arkusze stylów (ang. Cascading Style Sheets) – język umożliwiający webmasterowi rozkazywanie przeglądarce, jak ma wyświetlić daną witrynę internetową.

Pozwala na swawolne zmiany kolorów lub pozycji elementów strony, niestety ku rozpaczy programistów, nie daje władzy nad partnerką podczas wspólnej rozmowy.

Poprawny kod zawiera nawiasy klamrowe, dwukropki, średniki oraz myślniki. Pomiędzy nimi majaczą tajemnicze ciągi znaków: Selektory, Właściwości oraz Wartości

Selektory- określają formatowany element

Właściwość- cecha, którą chcemy zmodyfikować

Wartość- opisuje właściwość

Pomimo mozolnego przygotowania Selektorów, Właściwości oraz Wartości, niektóre przeglądarki nie respektują rozkazów i wykazują cechy anarchii.

W efekcie zarówno elementy strony, jak i elementy ciała webmastera, przyjmują nieprzewidziane i zaskakujące położenia.



W3C jest tajną organizacją masońską kontrolującą Internet.

Członkiem organizacji może zostać każdy Geek po przejściu wieloetapowej weryfikacji. Zgodnie z tradycją, walidację przeprowadza Wielki Majster Validator, którego tożsamość pozostaje niejawna podczas ceremonii zaprzysiężenia.

Liczba prób jest nieograniczona.


Historia

W3C zostało przypuszczalnie założone na przełomie XVI i XVII wieku. Za ojców założycieli uznaje się dwóch zaprzyjaźnionych hodowców rzepy – Steviego-O i Larryego Pageranka, który później również wymyślił i opatentował Google oraz noktowizor.

Cechy charakterystyczne

Znakiem rozpoznawczym członków należących do tej organizacji, jest charakterystyczne żółte logo z napisem „HTML Valid” (niższy poziom wtajemniczenia) lub „XHTML Valid” (mistrzowie ceremonii i członkowie Rady Ultronu).